Metrostukje over Tim Ribberink

Van metronieuws.nl, maar (helaas) daar weggehaald. Ik ben dus NIET de schrijver van dit stuk (dat was Luuk Koelman van Metronieuws), ik heb 'm alleen opgeslagen. Voor degenen die 'm nog willen lezen...

Metro column

Mijn naam is Mariska Orbán-de Haas, hoofdredactrice van het Katholiek Nieuwsblad. U kent mij vast wel. Ik schuif regelmatig aan bij Pauw & Witteman omdat ik zo mijn eigen ideeën heb over abortus en homo’s. Zoals die keer toen ik een open brief had geschreven aan VVD-politica Jeanine Hennis, nu onze minister van Defensie. Zij is vóór abortus terwijl ze zelf meerdere miskramen heeft gehad. Ik vind dat raar. Dan moet je toch weten hoe erg het is een kind te verliezen?

Enfin, mevrouw de minister is dus nooit echt moeder geworden. Maar ik wel. En als zodanig schrijf ik u deze open brief, mevrouw Ribberink: als moeder van drie kinderen - en ook een beetje namens God. U heeft Tim verloren, uw enig kind. Hij werd door zijn plaaggeesten afgeschilderd als “een homo en een loser.” Natuurlijk was Tim geen loser. Wel had hij blijkbaar een tekortkoming. Daarover wil ik het graag met u hebben. Mijn zoontje is pas vier, maar ik kan nu al heel duidelijk aan hem zien dat hij géén homo is. Zo voed ik hem ook op, met voldoende autootjes en een speelgoedgarage. Mocht hij ooit tóch homo worden, dan zou ik mijzelf dat als ouder heel erg verwijten. Ook zou ik dodelijk ongerust zijn, want homo’s hebben altijd schokkend veel sekspartners. Maakte u zich nooit zorgen over ziektes bij uw zoon, mevrouw Ribberink? Ik vraag mij oprecht af waarom u nooit heeft ingegrepen. Zei u nooit tegen Tim: kies voor het mooiere, kies voor de eenheid tussen man en vrouw? Nee, dat deed u niet. Liever was u modern en tolerant.

Ach, leefden wij nog maar in het Nederland van de jaren vijftig, toen abortus nog een vies woord was en homo’s veilig in de kast zaten. Toen minderjarige rooms-katholieke jongens nog werden gecastreerd om ze van hun homoseksuele gedrag af te helpen. Was Tim in zijn jonge jaren netjes van zijn balletjes ontdaan, dan had menig kerkkoor hem graag als castraat opgenomen. Wellicht was dat zijn redding geweest. Maar daarvoor is het nu te laat. Aan de andere kant: nóg erger was het geweest wanneer Tim over enkele jaren met een andere homo was getrouwd. En wie weet wel een kind had gewild. Dat had enkel geleid tot Sodom en Gomorra-achtige praktijken als polygamie, incest en pedofilie. Dan was uw zoon, wat God en mij betreft, nog verder van huis geweest, mevrouw Ribberink. Al die ellende blijft hem nu gelukkig bespaard. Laat dat een troost voor u zijn. Nou, lieve groetjes dan maar, en natuurlijk zal ik voor uw zoon bidden, want zelfmoord is en blijft natuurlijk een doodzonde.

Alle liefs van Mariska Orbán-de Haas

Psychiatrie/psychiatrisch patiënten

Ik interesseer me heel erg voor dit onderwerp. Ik vind het namelijk heel erg interessant waarom bepaalde mensen psychiatrisch patiënt worden/zijn. Kan iedereen moorden? Ik denk zelf van wel. Je moet maar net genoeg getriggerd worden, op dát punt komen dat je niet meer inziet hoe het in hemelsnaam verder moet. Zoals bij het voorbeeld van Schalkwijk.

Je hoort mensen altijd zeggen: "Hij/zij was heel aardig en vriendelijk, altijd een helpende hand. Ik had nooit gedacht dat hij/zij hiertoe in staat was." enz. NOOIT hoor je de mensen zeggen: "Ja, ik vind het niet zo vreemd dat hij/zij dit gedaan heeft, het was altijd al een vreemd persoon." Hoe zou dat komen?

Hoe worden mensen (serie)moordenaars? Zijn sommigen al vanaf kinds af aan zo "gek"? En zouden zij ertegen kunnen vechten? Van sommigen lees je weleens dat hij altijd al de fantasie had om iemand te vermoorden. Kun je tegen dat gevoel vechten? Of gebeurd het uiteindelijk toch?

Ik kijk graag documentaires over psychiatrisch patiënten/psychiatrie.

Familiedrama Schalkwijk

Met het kopen van een monumentale boerderij De Bothol aan de boorden van de Lek bij Schalkwijk dachten Rob Waldram en Rianne van Kesteren hun jeugddroom, het starten van een bed & breakfast, waar te gaan maken.Amper vier maanden genoot het bloeiende gezin van de rust en ruimte, tot vader Rob gisteren in de vroege ochtend zijn gezin meesleurde in zijn nachtmerrie. Onlangs nog biechtte hij tegenover goede bekenden op dat de aanschaf van de boerderij bij nader inzien de slechtste beslissing uit zijn leven was geweest.

Vermoedelijk gedreven door wanhoop vanwege de torenhoge financiële lasten van hun droomproject, vermoordde Rob Waldram met een baksteen en mes zijn vrouw Rianne van Kesteren, zijn bloedeigen dochtertje Anouk (11) en stiefdochter Samantha Verschragen (15). Vervolgens zette hij hun riante pand in lichterlaaie en sloeg de hand aan zichzelf. Zijn stiefzoon Dylan (19) ontsnapte aan de gezinstragedie. Hij was gistermorgen toevallig niet in de boerderij van het samengestelde gezin, maar verbleef bij zijn biologische vader in Breda.

Het waren de buren die rond 8.30 uur alarm sloegen toen er in de boerderij brand was uitgebroken. Toen het vuur snel was geblust, bleken er vier ontzielde lichamen te liggen.

„Ik zag haar zowat elke dag”, zegt het meisje. Ook toen haar beste vriendinnetje ging verhuizen, bleef het contact warm. De vroegere buren waren gisteren compleet overvallen door het nieuws. „Het waren rustige mensen, er leken geen problemen. Laatst waren we nog op een feestje van Samantha, die haar stiefvader ook gewoon ‘papa’ noemde. Rob is een doorzetter”, zegt de voormalige buurman openhartig.

Hij weet: de vurig gewenste rust en ruimte was eindelijk gevonden. Ze zagen het helemaal voor zich: vader Rob kon zijn liefde voor fotografie nog verder uitoefenen, en talentvol spring- en dressuurruiter’ Anouk kon in de eigen tuin paardrijden. Maar hoe moest het stel de hypotheek opbrengen, die veel hoger was dan voorheen? Mogelijk hebben zijn zorgen hem tot razernij gedreven, zo suggereert de vroegere buurjongen. „Misschien is het Rob allemaal boven z’n hoofd gegroeid, heeft hij te veel hooi op z’n vork genomen. Hij was zo druk met zijn werk, en deed er ook nog alles naast.”

Rob deed er alles aan om geld binnen te sprokkelen om zijn torenhoge hypotheek te kunnen betalen. Zo verhuurde hij de bergruimte in de schuren van de boerderij voor het stallen van caravans en boten. Amper een maand geleden adverteerde hij daarmee op Marktplaats. Daarnaast lag het grote doel in het runnen van een bed & breakfast. Een horecavergunning hadden ze daar al in juli voor aangevraagd bij de gemeente. Zelfs een domeinnaam, HetHofvanSchalkwijk.com, bleek al geregistreerd. Maar tijd om die site te vullen was kennelijk nog niet gevonden.

Bij Manege Zilfia’s Hoeve, waar de goedgebekte Anouk vier keer per week kwam, kwam het nieuws gistermiddag binnen. Het bewoog eigenaar Ben van der Maat om de vlag halfstok te hangen. Later staken de kinderen, vriendinnetjes van Anouk, een kaarsje aan. „Het was emotioneel, heel heftig.”

Vrijdag nog kwam Rob langs om zijn dochter op te halen van paardrijles. Hij maakte een rustige indruk. Eerder echter zag Van der Maat ook een andere Rob. Eentje met financiële zorgen, die een diepgaand gesprek aanging. En misschien wel geld probeerde te lenen bij de manegehouder. „Hij zat echt als ondernemer tegenover me, en wilde weten hoe ik dit allemaal voor elkaar had gebokst. Hij vroeg aan me of die bed & breakfast wel een goed idee was.”

Voorstellen

Ik ben een meisje van 28 jaar en ja, je leest het goed: meisje. Ik ben nauwelijks 1.50m en ik zie er jonger uit dan ik ben. Geen problemen mee overigens. Soms krijg je weleens grappige opmerkingen, soms kan je weleens met korting ergens binnenkomen.

Ik kleed me vaak jongensachtig, gewoon omdat ik dat leuk vind. Ik heb ook jongetjeskort haar. Ik heb het ook weleens afgeschoren en dat is nog altijd MIJN keuze.

Ik heb een lieve vaste vriend en woon samen met hem. Ik heb lieve (schoon)ouders en een lief broertje + schoonzus (en man/kids). Ben heel blij met hun. Ik heb weleens anders gekend... (Familie van ex was niet echt heel aardig, vooral moeder niet.)

Ik heb geen werk en hoef ook niet te zoeken naar werk. Ik ben nml voor 100% afgekeurd. Dit ivm psychische problemen, een voetaandoening en diabetes.

We hebben een kat hier rondlopen, en haar naam is Gizmo (Gizzie). Ze is nu 5 jaar oud. In de toekomst komt er wellicht nog een hond bij. Ik zou graag een Labrador willen, of een Dobermann. Ik wandel graag met honden. Schoonouders hebben een hond en schoonzus ook.

Nou, dit was het wel zo'n beetje.